به حسینیه اعظم چون قدم بگذاری دل قوی دار که اندر حرم دلداری
و اینجا منای عشق است و عرفات وجود
بی تردید تا کنون به کوچه های محرم سری زده ای و پا به پای دسته ها راهی تکیه ها و خیمه ها شده ای و کم وبیش از حال و روزشان با خبری ولی آنچه را که در این گزیده می بینی حکایت دلبری حسینیه ایست همیشه بهار و پر ترنم از عطر یار واقع در شمالغربی این دیار با پیشینه ای کهن و قدیمی از روزگار سماورهای زغالی و دیگهای آتشی که به همت مردمانی آراسته به اخلاص و سادگی بر پا شده و حدیث یکرنگی اش چنان بر دلها نشسته و جانها را مجذوب خود کرده که در طول سالیان، بسیاری از اهالی این خاکدان را نه با پای دل که با پای سر به سوی خود کشانده و از برکت سفره اش جرعه هایی شفابخش و گوارا به ایشان چشانده است. فزونی نذورات نقدی، ذبح هزاران هزار قربانی و حضور بی نظیر مردمی در دسته با شکوه عزاداری خود گواه صادقی بر این مدعاست.
و خلاصه اینجا کرانه ای بی انتهاست. وعده گاه دلهای مست و سرخ ترین قربانگاه شیعی دنیا که همه ساله شامگاه تاسوعا خسته دلان از التیام زخمها را در آغوش می کشد و با دستهای پر سخاوت سقّا بر جراحت جانها مرحم می نهد.
اینجا حسینیه اعظم زنجان است...
()
